79 ( Dedykacja dla wszystkich, bo w końcu WAKACJE :D)

  Rano obudził mnie płacz Darcy. wyskoczyłam z łóżka i pobiegłam do sąsiedniego pokoju, ale Darcy tam nie było. Zaczęłam nadsłuchiwać skąd dobiega jej płacz, ale nie mogłam zlokalizować. Zajrzałam do jej łazienki, ale nie było żywej duszy.

Zawołałam:

- Darcy! Gdzie jesteś?- na mój głos zapanowała cisza.

Jeszcze raz krzyknęłam do Darcy, żeby się odezwała, ale nic. Zbiegłam na dół i zaczęłam przeszukiwać wszystkie pomieszczenia. Nigdzie jej nie mogłam znaleźć. Wołałam:

- Darcy! Darcy!- cisza. Włos mi się na głowie w pewnym momencie zjeżył, gdy pomyślałam o basenie. Pobiegłam na dół, ale nigdzie jej nie było.  Wołałam tak głośno, że w końcu usłyszałam głos Harrego na schodach.

- Co się stało?- zapytał zaniepokojony.

- Darcy zniknęła. Wołałam ją i nie mogę jej nigdzie znaleźć, a obudził mnie jej płacz.

Harry zawołał Darcy.

- Darcy! Gdzie jesteś? Odezwij się!- panowała głucha cisza- szukałaś na górze?

- Wydawało mi się, że płacz dochodził z dołu.

Harry pobiegł na górę. Usłyszałam, że trzasnęły drzwi od studia. Za chwilę był sam z powrotem na dole.

- Boże! Gdzie ona mogła pójść?- wyjrzałam za drzwi wyjściowe, ale były zamknięte.

- Metodycznie. Sprawdzajmy wszystko po kolei. Byłaś na dole?- zapytał Harry.

- Byłam na basenie.

- A w saunie sprawdzałaś?

- Nie.

Pobiegł na dół. Usłyszałam znowu trzaśnięcie drzwiami. Znów był obok.

- Nie ma jej tam - powiedział.

Usiadłam zdenerwowana na fotelu.

- Tutaj też przejrzałam wszystko. Nigdzie jej nie ma.

W pewnym momencie usłyszałam znowu płacz Darcy dochodzący z góry. Na pewno z góry.

- Cii… Gdzieś na górze- powiedziałam do Hazzy.

Zerwaliśmy się i pobiegliśmy równocześnie w kierunku schodów.

Harry w ostatnim momencie mnie wyprzedził i był pierwszy na górze, ale Darcy znowu przestała płakać.

- Darcy! Gdzie jesteś?- zdenerwował się.

Panowała cisza. Zaczęliśmy przetrząsać piętro. W pokoju gościnnym jej nie było. W dziecięcym też nie. W sypialni u nas nie było. Zajrzałam do łazienki, ale nie było i w pokoju Darcy też jej nie było.

- Darcy!- zawołałam. Cisza. Głucha cisza.

Gdzie ona mogła być? Może coś jej się stało? Boże! Otworzyłam pudło z zabawkami, ale też jej tam nie było. W pewnym momencie przechodziłam obok szafy i usłyszałam pochlipywanie. Otworzyłam szafę, a na środku  siedziała skulona Darcy.

- Darcy! Czemu ty się nie odzywałaś?- zapytałam- JEST!- wrzasnęłam do Harrego- Co się stało? Dlaczego się zamknęłaś w szafie?

- Siama się ziamknęła- wychlipała.

Harry wpadł do pokoju jak bomba.

- Gdzie była?- zapytał.

- W szafie.

- Po co się zamknęłaś w szafie?- zapytał.

- Ja się nie ziamknęłam. Siama się ziamknęła.

- A czemu się nie odzywałaś, jak cię wołaliśmy?- zapytałam.

- Bałam się.

- Kogo?

- Waś.

- Na następny raz musisz odpowiadać. Od razu byśmy cię znaleźli. Tak to się bardzo zdenerwowaliśmy. Oblecieliśmy całą chałupę dwa razy i nic. Będziesz się odzywać następnym razem, jak coś ci się przytrafi?

- Tak- odpowiedziała.

- To teraz tatuś pomoże ci się umyć, a ja pójdę przygotować śniadanie.

- A tatuś mnie nie będzie bił?

- Tak jakby tatuś cię bił- powiedziałam patrząc na Hazzę. Harry w odpowiedzi uśmiechnął się  do mnie.

- To idziemy się myć- powiedział- i obiecuję, że nie będę cię bił. Opowiesz mi o swojej przygodzie.

Złapał Darcy i poszli do łazienki. Ja zeszłam na dół i otworzyłam lodówkę.

Zaczęłam się zastanawiać, co zrobić na śniadanie. Zdecydowałam, że zrobię kanapki, bo nic innego nie byłam w stanie zrobić bez przyrządów kuchennych. Wyjęłam potrzebne rzeczy. Dla Darcy zrobiłam oczywiście kanapkę z nutellą, a dla nas przygotowałam kanapki z szynką i pomidorem na wierzchu. Wstawiłam wodę w czajniku i nasypałam Harremu do kubka kawy, a dla nas nasypałam kakao. Pobiegłam do łazienki się umyć. Szybko się ubrałam i zbiegłam na dół. Woda akurat się zagotowała, więc zalałam kawę i przygotowałam kakao. Nalałam mleka, posłodziłam i wszystko postawiłam na stole.  Po chwili Harold zniósł Darcy.

- Jeszcze skoczę na górę i się umyję- powiedział.

- To umyjesz się później, bo ci kawa wystygnie- powiedziałam.

- Ale ja lubię chłodną kawę…

- Dobrze. To idź się umyć, ale my nie będziemy na ciebie czekać- powiedziałam.

- To jedzcie- powiedział i poszedł.

Po dziesięciu minutach zszedł na dół.

- Mam ci zrobić świeżej kawy?- zapytałam.

- Nie. Ta jest pyszna.

 Mam nadzieję…

Kanapki mu bardzo smakowały i na koniec zapytał:

- Czy ja też mógłbym sobie zrobić kanapkę z nutellą?

- Oczywiście.

- A tobie zrobić?

- Nie, już jestem najedzona. Dziękuję ci bardzo- odpowiedziałam.

- Ja teś chcię.

- Darcy. Tobie już wystarczy.

- Ale to jeśt pyśne!

- Bardzo się cieszę, że ci smakuje, ale nie możesz jeść za dużo, bo brzuszek będzie za pełny- powiedziałam- to teraz mama pójdzie się pomaluje, a wy tu z tatusiem zrobicie porządek po śniadaniu.

- Dobzie- zgodziła się Darcy.

- Ale dopiero wtedy, jak tatuś zje.

- Ale dlaciego?

- Tatuś ci wytłumaczy. Ja muszę iść się pomalować.

Widziałam, że tatuś miał morderczą minę, jak leciałam na górę.

- Zaraz będę!- krzyknęłam z góry.

Weszłam do łazienki i się delikatnie podmalowałam. Gdy wróciłam na dół, wszystko ze stołu już było sprzątnięte.

-To co dziś robimy?- zapytał.

- No jak to? Zapomniałeś? Mieliśmy jechać do doktora Jana.

- A miałem nie wychodzić z domu…

- To zostań z Darcy, a ja pojadę sama do doktora Jana- troszkę się zagotowałam w sobie.

- A kto to jeśt doktol Jan?

- Tata ci wytłumaczy, jak zostaniecie sami- powiedziałam patrząc mściwie na Harrego.

- Ale ja przecież jadę z tobą- powiedział próbując się wymigać.

- Nie, już pojadę sama. zostań z Darcy w domu. Cieszcie się nowym domem. Prawda Darcy?

- TAAAK! HUUULA!

- No widzisz? Nie możesz dziecka zawieść.

- Możesz mi powiedzieć, po co jedziesz do doktora?

- No jak to?! Po co? Przecież mam mieć robione USG. Może się dowiem, jakiej płci będzie nasz potomek.

- Jadę z tobą- powiedział zdecydowanie.

- Tatuś. Powiedziałeś, zie zośtanieś zie mną.

- Ale tatuś musi jechać z mamusią- powiedział.

- Obieciałeś!- prawie zaczęła płakać.

- To zostaniemy innym razem, dobrze? Dzisiaj pojedziesz do baby, a później cię odbierzemy.

- Ja teś chcię jechać do doktola.

- Nie możesz jechać do doktora.

- Dlaciego?

- Dlatego, że tak mówię- powiedział poważnie Harry.

- Mamusiu! Ja chcię jechać z wami!

- Tata powiedział, że nie możesz z nami jechać- powiedziałam.

- Ale ja chcię!

- Nie ma chcę, czy nie chcę. Jedziemy do dziadków, do wujka Nialla. Pogadasz sobie z nimi, opowiesz przygody i się pobawicie, a my szybko wrócimy.

Nie była za bardzo przekonana, ale nie miała wyboru.

- No to zbieramy się- powiedziałam- wsiadamy w samochód i jedziemy. Wsiedliśmy do samochodu i ruszyliśmy.

- Zamknąłeś drzwi?- zapytałam.

- Przecież ty masz klucze? A właśnie, dorobiłaś mi klucze?

- Nie miałam czasu! Poza tym myślałam, że ty masz klucze.

- Ale ty masz klucze!

Harry się zatrzymał, dałam klucze i pobiegł zamknąć drzwi. Podjechaliśmy do rodziców, zostawiliśmy Darcy i pojechaliśmy do szpitala. Byłam lekko podenerwowana samą wizytą, chociaż doktora Jana bardzo lubiłam. Przyjechaliśmy dziesięć minut przed czasem i mogliśmy spokojnie dojść do gabinetu. Usiadłam pod gabinetem.

- Nie zapukasz ?- zapytał zdziwiony Harry.

- Doktor ma na pewno jakąś pacjentkę. Jesteśmy przed czasem, więc nie będziemy robić tu zamieszania. Siadaj koło mnie i uspokój się.

- Dlaczego chciałaś mnie wrobić, żebym tłumaczył Darcy, poco jedziesz do doktora?- zapytał patrząc na mnie uważnie.

- Sam się podłożyłeś.

Harry nie zdążył nic odpowiedzieć, bo drzwi od gabinetu się otworzyły. W drzwiach zobaczyłam Danielle.

- To ty dzisiaj też miałaś wizytę?- zapytałam zdziwiona.

- Doktor mnie zapisał na dzisiaj, a co? Ty też?

- Też. A gdzie Liam?

- Opiekuje się chłopcami.

- Wracasz do domu?- zapytałam- bo my po wizycie jedziemy po Darcy do mamy i zabieramy ją stamtąd i możemy cię podwieźć.

- Dobrze. Bardzo się cieszę, bo podwiózł mnie Duży Bo, który jechał do swojej mamy. Chciał po mnie wrócić, ale powiedziałam, że wezmę taksówkę.

- Dobra. To w takim razie poczekaj- powiedziałam wchodząc do gabinetu- witam mojego ulubionego doktora!- powiedziałam uprzedzając go.

- Witam moją ulubioną pacjentkę- odpowiedział śmiejąc się- to co dziś robimy? USG?- zapytał patrząc w kartę.

- Miał nam pan dzisiaj powiedzieć, co będzie.

- Wszystko zależy od tego, czy będzie chciało zdradzić, czy nie. Proszę się położyć na kozetce i pokazać mi brzuszek.

Położyłam się i podciągnęłam do góry bluzkę i doktor zaczął smarować mnie żelem. Harry przyglądał się temu uważnie. Doktor wziął słuchawkę i zaczął nią jeździć mi po brzuchu. Przyglądałam się monitorowi i wreszcie zobaczyłam jakiś zarys dziecka.

- Wygląda na to, że chyba będzie chłopiec. Będziecie mieli parkę. A jak tam córeczka się miewa?

- Koniecznie chciała przyjechać z nami do pana.

- A trzeba było. Zobaczyłaby braciszka.

- Nie wiem panie doktorze, czy by pan wytrzymał taką ilość „dlaczego” w ciągu minuty…- powiedział Harry.

- A… Jakoś sobie dałbym radę- odpowiedział doktor- wygląda na to, że jest wszystko w porządku. Dziecko rozwija się prawidłowo. Który to miesiąc mamy? A końcówka czwartego. Dam pani skierowanie na badania. Trzeba zrobić  morfologię i na wszelki wypadek zrobimy na krzepliwość. I co? Ma pani jakieś zachciewajki? Jakieś dolegliwości?

- Nic, panie doktorze.

- To bardzo dobrze. A czy małżonka często kłóci się z panem?- zapytał Hazzę.

- Nie. Do wytrzymania- odpowiedział Harry.

- To dobrze. A kiedy pani przyjedzie na badania?

- Może jutro?

- Dobrze. Tylko proszę być na czczo.

- A od której pobierają krew?

- Od siódmej- powiedział doktor- wyniki prześlą do mnie, także nie musi pani przyjeżdżać po odbiór. Jakby coś się działo, to będę dzwonić. Następna wizyta za miesiąc.

 Wyszliśmy na korytarz, gdzie siedziała Danielle.

- I co? I co?- zapytała podnosząc się z miejsca.

- Będzie chłopak- powiedział Harry.

- A u ciebie?- zapytałam.

- U mnie dziewczynka- odpowiedziała.

- Bardzo się cieszę- powiedziałam.

Wyszliśmy ze szpitala, podeszliśmy do samochodu.

- To kiedy macie zamiar się przenieść?- zapytał Harry.

- Dzisiaj mieliśmy po USG jechać do sklepu i wybierać meble, ale Liam został z dzieciakami  i nie wiemy o której wróci Ellie.

- To może my zabierzemy chłopaków do nas, a wy pojedziecie z Liamem do sklepu?- zapytałam.

Zobaczyłam w oczach Danielle iskierki nadziei.

- Moglibyście?- zapytała.

- Harry ma dobry wpływ na chłopaków- powiedziałam patrząc na Hazzę.

- Boją się go- powiedziała Danielle.

Podjechaliśmy pod dom. W drzwiach pojawił się Liam.

- No i co? O! Witajcie- krzyknął.

- Potem ci wszystko opowiem.

- No mów!

- Dziewczynka!- powiedział Harry.

- A ty skąd wiesz?!- zdziwił się Liam.                       

- Spotkaliśmy się pod gabinetem. Ja wychodziłam z gabinetu, a Meg wchodziła i zaproponowali, że mnie przywiozą do domu.

- Bardzo wam dziękuję- powiedział Liam.

- Zabieramy chłopaków- zdecydowałam- Ellie nie będzie miała na pewno nic przeciwko, a wy musicie jechać po meble. Gdzie chcecie jechać? Macie samochód?

- Tak. Jeszcze jeden jest.

- A gdzie rodzice?- zapytałam.

- Gdzieś pojechali z Darcy. Chłopaki zaczęli jej strasznie dokuczać . Ania się zdenerwowała i zabrali Darcy i wyjechali - powiedział Li.

- Dobrze. Zaraz do nich zadzwonię- powiedziałam.

- Napijecie się czegoś?- zapytał Kazik wchodząc do salonu. 

- Dobrze. Napijemy się herbaty- powiedział Harry,

- A masz może sok jabłkowy?- zapytałam.

- Mam. Oczywiście.

- Ta ja też poproszę- powiedział Hazzie.

- Dwa razy sok jabłkowy. Okej. Danielle, a ty czego się napijesz?

- Ja to tylko wody.

- A co? Masz dolegliwości?

- Nie, ale dzisiaj jestem nie taka…

Kazik zniknął w kuchni, a myśmy usiedli w salonie. W pewnym momencie z ogrodu wpadli z wrzaskiem chłopcy. Gdy nas zobaczyli krzyk zamarł im na ustach. Stanęli jak wryci i nie wiedzieli co zrobić.

- No chodźcie do cioci!- powiedziałam rozkładając szeroko ręce.

Jim przybiegł do mnie, a Tommie został daleko w tyle.

- Tommie, co się stało?- zapytałam łagodnie.

- Będzieś na mnie źła…- powiedział.

- A co się stało?

- Dokuciałem Darcy.

- Czemu dokuczałeś Darcy?- zapytałam.

- Bo ona tu juś nie mozie być.

- Dlaczego?

- Bo się wyplowadziła.

- Ale ona przyjechała z wizytą do baby i dziadzi. To my tutaj też nie możemy być?

- Nie.

- Ale myśmy przyjechali tu z wizytą  do cioci Danielle, wujka Liama i Kazika. Wy też byliście u nas z wizytą, prawda? A nie mieszkacie z nami, prawda?

- Tak.

- No właśnie. A co zrobiłeś Darcy?

- Nie powiem.

- No trudno. Chciałam, żebyś pojechał z nami i nas odwiedził i co zrobimy?

- Ja chcię jechać z wami.

- No to musisz mi powiedzieć, co zrobiłeś Darcy.

- Udeziłem ją.

- Gdzie?

- W pupę. Jimmie tsimał.

 O mało nie wybuchłam śmiechem. Widziałam, że Harry ledwo się powstrzymuje od śmiechu.

- A wujek nas nie będzie bił?

- Przecież wujek was nie bił.

- Ale wujek tak bzitko patsi…- powiedział Tommie patrząc na Hazzę.

Liam zerwał się z fotela i poszedł do toalety.

- A gdzie Dominika?- zapytałam Kazika.

- Dominika została zabrana przez Zayna jako podpora duchowa.

- Uuuuuuuuuuuu- powiedział Harry- czy coś się święci?- zapytał.

Szturchnęłam go.

- Ała.

- To co? Jedziecie na te zakupy?- zapytałam, gdy wrócił Liam.

- Bardzo chętnie, ale jak się zaopiekujecie chłopcami- powiedział.

- Dobra. To ja dzwonię do mamy.

Wybrałam numer i gdy mama odebrała zapytałam:

- Gdzie jesteście?

- W zoo- usłyszałam.

- My jedziemy na Wiśniową i zabieramy chłopców.

- A po co tych potworów zabierasz?!- usłyszałam pytanie mamy.

- Żeby zwolnić Danielle i Liama.

- Nie przywiozę Darcy, dopóki oni tam będą.

- Co oni zrobili?

- Pobili ją.

- Już porozmawiałam z nimi i wszystko wiem- powiedziałam- myślę, że oni przeproszą Darcy- popatrzyłam na Tommiego, który zaczął kiwać głową na „Tak”.

- No dobrze. To przyjedziemy na Wiśniową, po zwiedzeniu zoo.

Rozłączyłam się, a Tommie miał bardzo poważną minę.

*Tym razem wrzucam zdjęcia :)

* Tak więc świętujmy rozpoczęcie WAKACJI! Tak dobrze czytacie WAKACJE!!! :) Czas zacząć! Nie obawiajcie się, obiecuję że będę aktywna podczas tych dwóch miesięcy wolnego :) Dziś wrzucam ten oto rozdział, może trochę nie postarałam się z grafiką, ale mam nadzieję, że Wam się podoba :)  Pozdrawiam wszystkich :)         ~Meg