111

-  Dobre jedzonko -  powiedział- Co tobie nałożyć?

 -  Jeszcze nie zdążyłam zjeść tego, co mam na talerzu -  odpowiedziałam.

 -  Nie smakuje ci?

 -  Smakuje, ale jem trochę wolniej, niż ty.

Gdy skończyłam to, co miałam na talerzu, Niall kończył już trzeci talerz…

 -  To bardzo dobre! Będzie ci smakować, na pewno!

 -  Dobrze. Możesz mi nałożyć. ALE NIE ZA DUŻO! -  Powiedziałam, gdy zobaczyłam, ile mi nakłada.

Zdjął z talerzyka ¾ porcji i podał mi.

 -  Niall, pamiętaj że ja jem ¼ tego, co ty.

W odpowiedzi kiwnął głową. Po zjedzeniu tej porcji, miałam już dosyć. Niall chciał mi nakładać następne dania, ale podziękowałam.

 -  To jak ty jesz 1/4!? Ty jesz 1/40! -  Zdenerwował się.

 -  Rzeczywiście to danie było pyszne, ale już mi wychodzi jedzenie uszami.

 -  Pokaż! -  Zaczął się przyglądać.

Walnęłam go, aż o mało nie upuścił talerza, ale trzymał go mocno. Faktycznie skosztował wszystkich potraw, które przywieźli i zapewne wyrobił sobie odpowiednie mniemanie na temat kuchni.

 -  A wiesz, jak to się wszystko nazywa? -  Zapytałam.

 -  Nie wiem… I tu mam dylemat, bo jak jutro będę chciał coś na obiad, to nie będę wiedział co…

 -  To poproś, żeby ci podpisali -  zaproponowałam.

Ucieszył się na tą myśl.

- Co teraz z tym zrobić? -  Zapytał.

 -  Wystaw za drzwi -  rzuciłam podając mu talerz, który postawił na wózku.

 -  Tyle jedzenia zostało… Może zostawimy na później?

 -  Niall… przywiozą świeże.

 -  Ja nie lubię, kiedy tyle jedzenia się marnuje.

 -  To nie zamawiaj tyle.

 -  Ja naprawdę nie wiem, co mi smakowało, a co nie.

 -  A było coś, co ci nie smakowało?

 -  No… nie.

 -  No właśnie. Następnym razem poproś, żeby przynieśli menu. Najchętniej z obrazkami, będziesz wiedział, co jesz.

Niall usiadł na łóżku i prawie, że mi zmiażdżył nogę.

 -  AŁA -  wrzasnęłam.

 -  Przepraszam! -  Zerwał się -  Żyjesz?!

 -  Jeszcze tak.

 -  Zapomniałem, że masz tę nogę... -  Prawie, że płakał -  Nie dodać ci lodu?

 -  Nie, możesz już zabrać. Łóżko jest całe mokre.

 -  To wymienię ci.

 -  Nie, już nie.

 -  Przespałbym się.

 -  No tak. Po jedzonku trzeba zawiązać sadełko -  zaczęłam się śmiać.

Niall spochmurniał.

 -  To prześpij się teraz, a ja pójdę na taras -  rzucił.

Faktycznie spało mi się bardzo dobrze. W pewnym momencie poczułam, że ktoś na mnie patrzy i to mnie obudziło.

 -  Czemu się tak na mnie patrzysz?! -  Zapytałam, gdy siedziałam już na łóżku.

 -  Nie zrywaj się tak!

 -  Nie wiedziałam, że to ty się tak na mnie gapisz.

 -  Nie chciałem cię budzić, ale muszę iść do łazienki.

 -  No to idź do tej toalety i się nie przyglądaj mi się tak badawczo, jak będziesz wracał.

 -  Przepraszam -  mruknął i zamknął się w toalecie.

Przysnęłam znowu. Obudziło mnie pukanie. Chciałam krzyknąć, ale usłyszałam:

 -  Megan! Megan!

 -  Niall, gdzie do cholery jesteś?!

 -  No jak to gdzie?! W toalecie! Drzwi się zatrzasnęły i nie mogę otworzyć! Czy możesz zadzwonić po obsługę? - Łkał pod drzwiami.

Wstałam i dokuśtykałam do drzwi toalety. Szarpnęłam za klamkę, która została mi w garści.

 -  Cholera jasna! -  Burknęłam pod nosem.

- Co mówisz? -  Usłyszałam zza drzwi. Zastanawiałam się, jak podważyć drzwi, ale nic nie przychodziło mi do głowy. Musiałam zadzwonić po obsługę.

Wybrałam numer recepcji. Znowu…

 -  Dzień dobry. Dzwonię z bungalowu dla nowożeńców. Czy możecie przysłać jakąś złotą rączkę? Bo mój partner zatrzasnął się w łazience i nie może wyjść…

- Ależ oczywiście  -  usłyszałam odpowiedź i za pięć minut ktoś zapukał do drzwi.

 -  Megan! Dowiedz cię, kto to jest!

 -  A może ty pójdziesz otworzyć? -  Zdenerwowałam się.

Poszłam otworzyć. Za drzwiami stał bardzo przystojny mężczyzna. Był bardzo opalony i umięśniony. Wysoki brunet z brązowymi oczami. Wytłumaczyłam, co się stało i pokazałam klamkę.

 -  Czyżby pani chciała się pozbyć swojego towarzysza? -  Powiedział mężczyzna.

 -  Nie, no skądże.

 -  Megan, ja to wszystko słyszę!

 -  Niall, spokojnie. Zaraz pan cię uwolni.

 -  Ile będzie trwało to „zaraz”?

„Zaraz” potrwało jednak trochę, bo pan nie miał odpowiednich narzędzi i musiał pójść z powrotem po nie, a Niall się co raz bardziej niecierpliwił.

 -  No kiedy on to zrobi?! -  Denerwował się.

 -  Poszedł po narzędzia -  rzuciłam- Ale z niego przystojniak! Ręce i majtki opadają!

- Co mówisz?! Jesteś bez majtek?! Co on ci zrobił?! Ja mu do cholery dam!

 -  Nic mu nie dawaj. Ale przystojny, jak nie wiem co. Dawno nie widziałam tak przystojnego faceta.

Niall się zdenerwował nie na żarty.

 -  Zabiję go chyba! Ile czasu mam tu siedzieć?!

 -  Zaraz wyjdziesz.

 -  Tak… zaraz…

W tym momencie przyszedł inny mężczyzna. Był gruby, łysy z lekkim zezem. Chwilę pomanipulował przy drzwiach i Niall był wyzwolony. Wypadł z łazienki i stanął jak wryty. Obejrzał faceta z wszystkich stron. Popatrzył na mnie zdziwiony, a ja grzecznie podziękowałam za uwolnienie go. Pan stwierdził, że trzeba będzie naprawić zamek, ale do tego potrzebny jest ślusarz, który przyjdzie jutro. Podziękowaliśmy i zamknęliśmy za nim drzwi.

 -  To jak my będziemy teraz sikać? -  Zdenerwował się Niall.

 -  Bez podglądania -  odpowiedziałam mu -  myć się też będziemy bez podglądania.

Niall się na wszystko zgadzał.

Obsługa hotelowa latała do nas prawie non stop. Przypuszczałam, że jak wyjedziemy, złożą ręce do Boga. Niall po wyjściu z toalety stwierdził, że chciałby się czegoś napić. Zadzwonił do recepcji i poprosił, żeby przywieźli szampana. Stwierdził, że recepcjonistka była bardzo miła. Za chwilę ktoś zapukał do drzwi. Za drzwiami stał stolik, na którym był szampan, truskawki w czekoladzie oraz  termos z lodami, tort czekoladowy i kosz owoców. Niall był zachwycony.

- Ale miła ta obsługa tutaj -  stwierdził.

Nie minęło półgodziny, gdy poczułam że palą mnie plecy.

 -  Niall, czy możesz obejrzeć moje plecy?

 -  A co się stało?

 -  Jakoś dziwnie mnie pieką, właściwie palą…

 -  Pokaż

Zdjęłam koszulkę.

 -  Jezus Maria! Przecież ty jesteś spalona!

 -  Nie wiem, jak i co, ale kombinuj śmietanę. Tylko to mi pomoże -  powiedziałam.

Leżałam na brzuchu. Noga mnie bolała, bo miałam w nienaturalnej pozycji, a Niall zastanawiał się, co ma zrobić.

 -  Niall! Zadzwoń do recepcji i poproś o śmietanę! -  Powiedziałam twarzą w poduszkę.

- Co?! Nie rozumiem…

Podniosłam głowę i wrzasnęłam:

 -  ZADZWOŃ DO RECEPCJI I POPROŚ O ŚMIETANĘ!!!!!!!

W błyskawicznym tempie śmietana została dostarczona. BITA ŚMIETANA. Niall się ucieszył.

 -  O! Bita śmietana!

 -  JAK TO BITA?!

 -  No bita

 -  Idioto! Miałeś załatwić zwykłą śmietanę!

Złapał za słuchawkę, ale chyba było mu głupio dzwonić, więc wybiegł z bungalowu i gdzieś pobiegł. Plecy co raz bardziej mnie paliły. Czułam, jakbym płonęła. Po piętnastu minutach oczekiwania, byłam już tak wściekła, że stwierdziłam, że chyba pójdę pod prysznic. Wstałam i dokuśtykałam do łazienki. Weszłam pod prysznic, oczywiście rozbierając się wcześniej.  Puściłam sobie zimną wodę. Weszłam      i wyskoczyłam, jak oparzona.

 -  AAAAAAA zimne! -  Wrzasnęłam.

W tym momencie usłyszałam tupot stóp i nie zdążyłam chwycić za ręcznik, jak Niall znalazł się            w łazience.

 -  Niall! WYNOŚ SIĘ STĄD! -  Wrzasnęłam panikując.

Niall patrzył w sufit, ale nie wychodził.

 -  Przyniosłem  śmietanę, taką jak chciałaś…

 -  To mnie posmarujesz w pokoju, teraz wyjdź stąd -  powiedziałam.

Patrząc w sufit, Niall obrócił się na pięcie i wyrżnął głową w futrynę.

 -  AŁA! -  Wrzasnął.

 -  Niall, czy ty masz zamknięte oczy?

 -  Nic nie widziałem! -  Zaczął się pośpiesznie tłumaczyć.

 -  Przyłóż sobie coś zimnego!

 -  Może być śmietana?

 -  POWIEDZIAŁAM COŚ ZIMNEGO!

 -  No nie mam tasaka!

 -  Wiaderko od szampana jest zimne!

 -  A co mam zrobić z tą śmietaną?

 -  Postaw obok! -  Warknęłam.

 -  Czy tu jest stolik? -  Zapytał.

 -  Nie. Stoisz do mnie tyłem. Możesz otworzyć oczy.

Niall poszedł w kierunku pokoju. Delikatnie zawinęłam się w ręcznik, bo plecy jednak wciąż paliły. Przypomniałam sobie, że muszę założyć majtki, więc czym prędzej cofnęłam się do łazienki. Włożyłam majtki i szybko zawinęłam się ponownie w ręcznik. Zaczęłam szukać stanika, ale okazało się, że został na łóżku.  Weszłam do pokoju. To, co zobaczyłam, przyprawiło mnie o atak śmiechu. Niall wyglądał, jak UFO. Faktycznie przykładał wiaderko do głowy, a z wiaderka wystawał szampan.

 -  Z czego się śmiejesz? -  Zapytał.

Nie mogłam wydusić z siebie ani słowa., Znowu parsknęłam śmiechem. W tym momencie zadźwięczał Skype.

 -  Robaczki, co porabiacie?!

 -  NIC -  warknął Niall.

 -  Ooo! Widzę, że Megan roznegliżowana! Co wy wyrabiacie? Co tam się dzieje?

 -  NIC -  warknęłam ja.

 -  No przecież widzę, co się dzieje…

 -  To może pozornie tak wyglądać. Pokazać ci swoje plecy?

Nie myśląc, gdzie jest Niall, odwróciłam się do komputera i zdjęłam ręcznik, aby zaprezentować opaleniznę.

 -  Widzisz?

W tym momencie zobaczyłam minę Nialla. Zerknęłam w dół i dotarło do mnie, co się stało. Louis leżał przy komputerze i wył ze śmiechu. Niall siedział z bardzo dziwną miną, trzymając wiaderko przy głowie, a ja stałam między nimi po środku. Zdecydowałam się, że położę się na brzuchu na łóżku, co czym prędzej zrobiłam.

 -  Niall, zazdroszczę ci widoków -  powiedział Louis.

 -  Zamknij się Louis -  warknęłam między jednym, a drugim oddechem -  i wyłącz się, bo Niall musi mi posmarować plecy.

 - To się chętnie przyjrzę… -  usłyszałam.

Niall zdenerwował się i podbiegł do laptopa.

 -  Ty brut… -  usłyszeliśmy jeszcze.

 -  Niall, ja cię strasznie przepraszam…

 -  Cała przyjemność po mojej stronie -  odpowiedział.

 -  Posmaruj te plecy, błagam.  Straszne głupoty robię, bo mnie tak palą.

 -  Dla mnie możesz robić takie  głupoty -  odpowiedział -  jak mam ci to posmarować?

 -  W kosmetyczce mam płatki kosmetyczne. Idź i przynieś je.

 -  A co tam będę się chrzanić. Nie będę ci grzebać po kosmetyczce.

- Ale możesz mi grzebać.

 -  Już, nie gadaj. Posmaruję cię.

Poczułam zimno na plecach.

 -  Jezus! Maria?! Czy ta śmietana jest mrożona, czy co?! – Zaczęłam wrzeszczeć.

Bardzo delikatnie, muszę przyznać Niall zabrał się do pracy i bardzo systematycznie. Każdy kawałek moich pleców został dokładnie wysmarowany. Śmietana zaczęła spływać na łóżko, więc                        z przerażeniem pomyślałam, że trzeba będzie pójść znowu do recepcji…

 -  Niall, czy możesz mi dać jakiś ręcznik? Bo śmietana zaczyna mi spływać na cycki…

 -  To mogę polizać?

Walnęłam go poduszką i popełniłam przez to błąd…  Musiałam się jeszcze bardziej rozpłaszczyć na łóżku. Niall poszedł do łazienki i przyniósł jakiś ręcznik.

 -  Gdzie mam ci wytrzeć? -  Zapytał.

 -  Daj go tutaj. Połóż tylko -  warknęłam na niego.

Powycierałam śmietanę z niepożądanych miejsc i powiedziałam:

 -  Oddaj mi teraz poduszkę.

 -  Przecież ci nie jest potrzebna -  stwierdził -  masz naturalną.

 -  Nawet dwie -  odwarknęłam mu.

Gdy odzyskałam poduszkę, ułożyłam się na niej i powiedziałam:

 -  Teraz się napiję szampana.

Niall otworzył szampana i nalał do kieliszków.

 -  Napoić cię?

 -  Nie, sama wypiję.

 -  A może ci jakoś pomóc?

 -  Nie dziękuję -  warknęłam.

 -  A może jednak?

 -  NIE. Dawaj do cholery tego szampana. Muszę się od stresować.

 -  Jak chcesz, zrobię ci masaż.

 -  NA RAZIE CHCĘ SZAMPANA.

Podał mi kieliszek i stwierdził:

 -  Za mile rozpoczęty urlop.

 -  Złośliwiec -  powiedziałam.

Poprawiłam się na poduszce i popijałam szampana. Gdy sobie wszystko uświadomiłam,  zachciało mi się śmiać i zaczęłam się dusić ze śmiechu.

 -  Dobrana z nas para -  powiedziałam.

Do Nialla dotarł komizm sytuacji.

 -  Rzeczywiście -  wykrztusił z siebie.

Dopiliśmy szampana i w głowie mi trochę zaszumiało. W pewnym momencie uświadomiłam sobie, że noga chyba przestała mnie boleć, więc stwierdziłam:

 -  Idziemy na spacer.

 -  Jak to? -  Zdziwił się -  z tą śmietaną?!

 -  Nie. Wytrzesz mnie.

 -  Z całą przyjemnością. A jak mam to zrobić?

 -  Weźmiesz trochę papieru toaletowego i wytrzesz mnie.

 -  Fuj…

 -  No, czystego papieru. Tylko delikatnie.

Wiedziałam, że dzisiaj spać nie będę mogła, więc chciałam odwlec czas, kiedy trzeba będzie to zrobić.

 -  Niall, muszę się przebrać.

 -  To się przebieraj -  powiedział i się nawet nie ruszył.

 -  Przy tobie się przebierać nie będę.

 -  No już pokazałaś swoje okazałości…

 -  Bardzo cię za to przepraszam -  powiedziałam.

Wytarł śmietanę, podał ręcznik i wyszedł na taras. Wstałam i poszłam do łazienki. Wzięłam chłodny prysznic, ubrałam się w sukienkę bez pleców, aby nic mnie nie uwierało, podmalowałam się, uczesałam i wyszłam z łazienki. Jeszcze się cofnęłam, bo doszłam do wniosku, że się nie poperfumowałam. Kiedy wyszłam na taras, Niall aż gwizdnął.

 -  Ale wyglądasz. Jak laska.

 -  A co? Nie mogę?

 -  No, super!

 - No to idziemy

 -  A pewnie. Muszę w tutejszych facetach wzbudzić zazdrość -  rzucił zrywając się z leżaka.

 -  A jak tam twój guz? -  Zapytałam.

 -  Jeszcze trochę boli…

 -  To co? Idziemy teraz w lewą stronę?

 -  A musimy gdzieś iść? Nie możemy posiedzieć na plaży? -  Powiedział Niall.

 -  Może masz rację. Możemy posiedzieć na plaży.

Jak sobie zażyczył, tak było. Na plaży były wystawione kosze, więc usiedliśmy w jednym z nich. Ja na wszelki wypadek się nie opierałam.

 -  Niall, czy zostało jeszcze trochę śmietany?

 -  Tylko słodka, a co?

 -  Zastanawiałam się, czy na okłady jeszcze starczy.

 -  Aż tak cię boli?

 -  Nie jest to przyjemne… uwierz mi.

 -  Wierzę. Też się na różowego prosiaczka opalam.

 -  Jakoś nie zauważyłam.

 -  Bo nie miałem czasu się opalać… Jutro już będę cię pilnował, żebyś nie spała za długo na słońcu -  powiedział.

 -  Jutro to ja na słońce nawet nie wyjdę i nie spojrzę -  powiedziałam -  dzisiaj to było czyste wariactwo.

 -  Masz rację… -  przyznał- Ale zaczęliśmy zacieśniać więzy.

Szturchnęłam go w bok.

 -  Ała -  powiedział.

 -  Nie udawaj, że cię bolało -  zaczęłam się śmiać.

 -  Mam cię szturchnąć?

 -  Lepiej nie... -  Odpowiedziałam.

W dali przepływał jakiś statek, a Niall powiedział:

 -  Popłynąłbym w taki trzymiesięczny rejs.

 -  To chyba po zakończeniu kariery… -  powiedziałam. Trochę się naburmuszył.

 -  Nic prywatności, nic! -  Zaczął mruczeć pod nosem.

 -  No o co ci chodzi?! Sam przecież chciałeś -  sprowadziłam go na ziemię.

 -  No, chciałem -  przyznał.

 -  To teraz nie narzekaj. Ellie staje na głowie, żebyście mieli koncerty, ja przesiaduję na tej cholernej stronie i odpowiadam na kretyńskie pytania, Dan kombinuje nad waszym wizerunkiem i jeszcze wam źle?!

 -  Nie, no skąd! Ja tego nie powiedziałem! -  Zaczął się jąkać.

Dotarło do mnie, że go zdenerwowałam. Zaczęłam się zastanawiać, jak go rozluźnić. Na szczęście do kosza przyszedł kelner i zapytał czy czegoś nam nie potrzeba.

 -  Czego się napijesz? -  Zapytał Niall.

 -  Śmietany -  zażartowałam.

 -  Macie śmietanę? -  Usłyszałam pytanie.

 Huknęłam go w bok, aż podskoczył. Kelner ze zdziwieniem na niego popatrzył

- Coś mnie ugryzło -  palnął.

 -  Napiję się szampana.

 -  Znowu? -  Zdziwił się Niall.

 -  No co ja zrobię, że lubię szampana -  zaczęłam zgrywać słodką idiotkę.

Niall popatrzył na mnie uważnie i chyba załapał, o co mi chodzi.

 -  To poprosimy o szampana.

Gdy kelner przyszedł z szampanem, zapytał czy podać coś do jedzenia.

 -  Nie dziękujemy -  powiedziałam czym prędzej.

Kelner oddalił się szybko i zostaliśmy sami z szampanem.

 -  To za co wypijemy? -  Zapytałam.

 -  Za widoki -  powiedział Nialler.

Nie chciałam komentować „widoków”, więc wypiliśmy. Po pewnym czasie Niall zaczął chichotać

 -  Z czego się śmiejesz?

 -  Z „widoków” -  dopiero teraz do mnie dotarło, za jakie to on „widoki” pił.

 -  Prosię -  powiedziałam poważniejąc.

Niall dostał ataku śmiechu.

 -  Przestań, bo posikam się ze śmiechu -  powiedział.

 -  Będę miała z czego się śmiać -  powiedziałam -  Na razie jest jeden zero.

Po wypiciu trzeciego kieliszka szampana, było mi wszystko jedno, za co pił Niall.

_________________________________

No hej Wam, strasznie Was przepraszam, że nie dodałam wczoraj, ale po prostu nie miałam, jak więc z jednodniowym opóźnieniem wrzucam dzisiaj :) 

Jak Wam się podobał? 

Jak tam początek wakacji? Gdzie jedziecie, bądź gdzie jesteście? Pochwalcie się :D xx

                                                                                                        ~Meg